ریحانه النبی

?علامه جوادى آملى(حفظه الله):

اسراف هم در مورد نعمتهای بیرونی مطرح است و هم درباره نعمتهای درونی؛ مثلا، اولین لحظه‌ای که ارتکاب گناه در فکر انسان خطور کند، قبل از ارتکاب، اسراف در نفسش پیدا می‌شود؛ یعنی او این پدیده فکری و علمی و نیز این پدیده عملی یعنی عزم و اراده را بیجا مصرف می‌کند.

?خداوند می‌فرماید: وقتی شما به جان خودتان اسراف کرده‌اید، ناامید نباشید. چون درهای رحمت، همواره باز است. سپس می‌فرماید: «و انیبوا الی ربکم و اسلموا له» (زمر، ۵۴) و این انابه و تسلیم شدن، تغییری در صحنه نفس است. پس اول، اسراف بر نفس است؛ برخی نفس غیر مسرف را مسرف و آنگاه نفس مسرف و مترف را منیب، تائب و مطیع می‌کنند و این، تحول دو جانبه در نفس است.
?مبادی اخلاق در قرآن ص۹۶ و ۹۷